مطالعه تطبیقی آموزش عالی چند زبانه در کشورهای منتخب و درسهایی برای ایران

دو مورد از چالش­ های دانشگاه ها در قرن بیست و یکم، بین ­المللی شدن و سیاست انتخاب زبان در راه توسعه ارتباطات علمی بین­ المللی است. آموزش چند زبانه با استفاده از زبان بومی، ملی و بین­ المللی پاسخی برای این مشکل است. این پژوهش با هدف بررسی آموزش چند زبانه در کشورهای افریقای جنوبی، ایالات متحده، بلژیک، مالزی و استرالیا انجام شد. برای دستیابی به این هدف، مفهوم و برداشت از آموزش چند زبانه، سیاست­ های کلان، وضعیت زبان شناختی، برنامه­های آموزش چند زبانه، مشکلات کاربردی، فناوری­ های آموزشی، راه حل­ ها و پیامدهای عملی آموزش چند زبانه در این کشورها مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش، مطالعه تطبیقی است. انتخاب کشورها بر اساس نمونه­ گیری هدفمند و با هدف دستیابی به بیشترین اطلاعات صورت گرفت. نتایج نشان داد، با استفاده از آموزش چند زبانه صلاحیت­ های کلیدی یادگیری مادام العمر و اهداف بین ­المللی شدن قابل دسترسی است. در این کشورها برنامه ­های آموزش چند زبانه در جهت حفظ زبان بومی، ملی و بین­ المللی پیش می­ رود. مشکلات دسترسی به مدرس با کیفیت، منابع مالی و مواد درسی مناسب از طریق مشارکت گروه ها حل می­شود و از فناوری­ های چند منظوره، شبکه ­های اجتماعی، کامپیوتر و اینترنت در آموزش چند زبانه استفاده می­ شود. راه حل­ها برای حذف موانع نگرشی، قانونی و ساختاری ارائه می­شود. نتایج این تحقیق برای ایجاد دانش لازم در مدیران، اجرای آموزش چند زبانه در دانشگاه ها و استفاده از تجارب ارائه شده در زمینه آموزش چند زبانه توصیه می­ شود. پژوهشگران می­ توانند به بررسی دقیق و جزئی­ تر آموزش چند زبانه از طریق پژوهش­ های کاربردی و  فرصت­ های مطالعاتی مبادرت ورزند.